چراغ کم فروغ موسسه های فرهنگی و هنری

به گزارش “ پیام خاوران ” در این مدت، در حالی بارها مراکز فرهنگی و هنری تعطیل و دوباره بازگشایی شد که این بخش ها تا پیش از شیوع کرونا هم در اولویت خانوار نبود اما کرونا روزهای سخت تری را برای فعالان این حوزه ها رقم زد.

در یک مرکز فرهنگی هنری، به جز چند نفر از کارکنان اداری، هنرجویی دیده نمی شود اما برای پذیرش هنرآموز اعلام آمادگی و شرایطی مانند هزینه، تدریس خصوصی، اطمینان خاطر در رعایت ضوابط بهداشتی و … بیان می شود.

روی میز منشی، قیمت ها درج شده است: ۷۲۰ هزار تومان برای ۱۲ جلسه موسیقی، ۵۰۴ هزار تومان برای طراحی بزرگ سال و…، علت خلوتی هم تشکیل کلاس ها در عصر بیان می شود.

در موسسه دیگری قیمت ها کمی تفاوت دارد و برای هشت جلسه موسیقی ۴۸۰ و طراحی نیز ۳۵۰ هزار تومان شهریه باید پرداخت شود و البته خانواده ها می توانند در دو قسط یا چک هزینه را بپردازند.

با وجود این به نظر مادری که همراه فرزند نوجوانش به آموزشگاه آمده، هزینه ها در این موقعیت زیاد است و از آن طرف خانواده ها و فرزندان از شرایط موجود خسته شده اند و برگزاری دوره های هنری می تواند در گذراندن اوقات فراغت مناسب به خانواده ها کمک کند.

«بیجاری» که از رعایت نشدن ضوابط بهداشتی و فاصله ها به شدت هراس دارد، می گوید: هر چند این کار ریسک است اما دیگر قادر به کنترل پسر نوجوانم نیستم و به تشویق یکی از بستگان برای بازدید شرایط موسسه فرهنگی و هنری و پر کردن اوقات فرزندم آمدم.

بیرون آموزشگاه مادر دیگری تاکید می کند که شاید کرونا سال ها بماند اما نمی توان بچه ها را به حال خود رها کرد. با وجود این شرایط بهداشتی و هزینه بالای کلاس مانع از استقبال خانواده ها از آموزش های فرهنگی و هنری می شود هر چند که در خانه ها هم چندان خوب مدیریت نمی شوند اما همین دوره ها با اطمینان خاطر خانواده ها و شهریه مناسب، شرایط را برای ثبت نام فراهم می کند.

حرکت به سمت آموزش مجازی

مدیر یک موسسه فرهنگی و هنری هم تعطیلی و فعالیت پراکنده آموزشگاه ها را مطرح و به مشکلات این مراکز اشاره می کند و توضیح می دهد: با امکانات موجود کلاس ها به طرف آموزش مجازی هدایت شد البته این کار باشرایط بسیار سخت و مشکلات اینترنت، هزینه زیاد و زیرساخت های دست و پا شکسته انجام می شود.

«عسگری» فشارها برای کاهش هزینه کلاس مجازی را مطرح و تصریح می کند: این درحالی است که هزینه آموزش مجازی بیشتر است چرا که قطع و وصل اینترنت زمان را بیشتر می کند و از آن طرف مدرس، ناچار به برگزاری دوره مجازی به صورت آفلاین، آپلود فیلم و پاسخ گویی و رفع اشکال می شود.

او به مشکلات آموزشگاه ها اشاره می کند و می افزاید: از یک سو والدین برای آموزش حضوری کودکان، محتاط و نگران هستند و از آن طرف دوره هایی مانند موسیقی و طراحی به صورت حضوری بازدهی بیشتری دارد چرا که در کار گروهی هنرجو، آموخته هایش را تمرین و تجربه می کند و در تشویق او نقش مهمی دارد.

هر چند سال های قبل هم ظرفیت کلاس های آموزش تکمیل نمی شد اما امسال و در بهترین شرایط ۶۰ درصد ظرفیت در آموزش های حضوری جذب شده که البته در کوتاه مدت این طور بوده است اما در آموزش مجازی، این مدیر ناتوانی در موفقیت را مطرح  می کند چرا که کلاس ها به دلیل قطع اینترنت، آنلاین نیست.

به گفته وی بخشی از آموزش ها به طرف کلاس های خصوصی رفته است و برای اطمینان خاطر خانواده ها، ضوابط بهداشتی به طور کامل رعایت می شود هر چند که برخی همچنان منتظر محو کرونا هستند.

او افزایش حدود ۳۰درصدی شهریه ها بعد از چند سال را بیان و اضافه می کند: دوره های خصوصی تاثیری در میزان  شهریه ندارد و با توجه به شرایط اقتصادی مردم و کرونا، هر چند در جذب هنرجو موثر است اما در مقایسه با نرخ تورم و دیگر کالاها، رقم زیادی نیست اما نمی توان به امید افزایش تعداد هنرآموز، شهریه ها و ارزش خدمات را کم کرد.

او با اشاره به تعدیل نیرو، کاهش هزینه را راهکار موسسه اش برای پشت سر گذاشتن شرایط فعلی مطرح و اظهار می کند: هزینه ها سرجای خودش است اما به ناچار  حجم کار و در نتیجه درآمدها کم شد.

امسال تسهیلات سامانه کارا با نرخ ۱۲ درصد پرداخت شد که خیلی هم تاثیر نداشت و قرار بود وزارت ارشاد وام با کارمزد ۴ درصد فراهم کند و از چند ماه قبل در کش و قوس است و حالا هم محدودیت منابع اعلام شده است.

درآمد فقط تامین کننده هزینه های جاری

در موسسه فرهنگی هنری دیگری هم مدیر آن تعطیلی های دنباله دار امسال را بیان می کند که به نظر وی در صورت تکرار، مشکلات شدیدتر خواهد شد چرا که با تغییر شیوه آموزش از گروهی به خصوصی و رعایت حداکثر پروتکل ها و تحمیل هزینه های دیگر، هزینه های سربار به موسسه تحمیل  شده است و در شرایط موجود، درآمدها فقط هزینه های جاری را تامین می کند اما به سوددهی نرسیده است.

تاسف «اکبرپور» از این است که با وجود برگزاری آموزش های مجازی در دیگر شهرستان ها، در بیرجند استقبال کم است و به نظر می رسد خانواده ها به دلیل گرفتاری در شبکه شاد، ترغیبی به آموزش فضای مجازی ندارند.

بنابراین موسسه او سعی در  برگزاری آموزش حضوری و خصوصی البته با رعایت فاصله، ضدعفونی فضا در حضور هنرجو و استفاده از وسایل شخصی کرده است و آموزش های گروهی خیلی کم و با حضور سه، چهار نفر است اما استقبال مانند قبل کرونا نیست البته نسبت به زمان تعطیلی ها و شرایط وحشتناک آن، آموزش ها در حال فعال شدن است.

او تغییر نکردن شهریه ها را مطرح و تصریح می کند: امسال متاسفانه اداره ها و دستگاه ها سخت گیری و فشارها را بیشتر کرده اند و به جای یکی، دو سال مهلت و مراعات، حسابرسان مالیات سخت گیری بیشتری دارند. پرداخت ۲۳ درصد حق بیمه کارکنان نسبت به درآمدها زیاد است و در صورت افزایش فشارها، موسسه چاره ای جز دریافت آن از مراجع ندارد.

به گفته وی وام ابتدای سال که در حد اختیار وزارت ارشاد بوده ،ابلاغ اما فشارهای اداری امسال بدتر شده است. البته او هم مشکلات اقتصادی مردم را قبول دارد و می گوید: قبلا درباره قیمت نمی پرسیدند اما حالا برخی از ادامه آموزش انصراف می دهند   یا درخواست پرداخت قسطی شهریه را دارند.

انتهای پیام/