ویتامین ها و مکمل هایی که نباید با یکدیگر مصرف شوند

به گزارش “پیام خاوران“، ویتامین‌ها و مکمل‌ها نقش مهمی در پر کردن شکاف‌های تغذیه‌ای در رژیم غذایی و به طور عام سلامت کلی بدن ما دارند. با این حال، همه ترکیبات ویتامینی مفید نیستند. در برخی از مواقع جفت کردن برخی از ویتامین‌ها با یکدیگر می‌تواند مانع جذب هر دوی آن‌ها یا یکی از آن‌ها یا حتی منجر به اثرات نامطلوب شود.

درک اینکه کدام ویتامین‌ها و مکمل‌ها هرگز نباید با هم ترکیب شوند می‌تواند به بهینه سازی اثربخشی آن‌ها و جلوگیری از خطرات بالقوه سلامتی کمک کند. در این مطلب به بایدها و نبایدهایی درباره ترکیب این مواد مغذی ضروری اشاره شده است.

ویتامین‌‍‌های محلول در چربی در برابر ویتامین‌های محلول در آب

درک تفاوت بین ویتامین‌های محلول در چربی و محلول در آب برای دانستن نحوه ترکیب صحیح آن‌ها کلیدی است. ویتامین‌های محلول در چربی، مانند ویتامین D، هنگام مصرف با غذا بهتر جذب می‌شوند، چرا که ویتامین‌های محلول در چربی برای جذب مناسب به چربی نیاز دارند. از سوی دیگر، ویتامین‌های محلول در آب، مانند ویتامین C و B۱۲، در آب حل می‌شوند و معمولا با معده خالی به طور موءثرتری جذب می‌شوند. بنابراین، مخلوط کردن ویتامین‌های محلول در چربی و محلول در آب می تواند در فرآیند جذب آن‌ها اختلال ایجاد کند و به طور بالقوه اثربخشی آن‌ها را کاهش دهد.

کلسیم و آهن

کلسیم و آهن دو ماده معدنی ضروری هستند که در حالت ایده آل باید جداگانه مصرف شوند. هنگامی که کلسیم و آهن با هم مصرف شوند، جذب آهن مختل می‌شود و تاثیر آن کاهش می‌یاید. برای به حداکثر رساندن فواید هر دو مکمل، توصیه می‌شود آن‌ها را حداقل با فاصله دو ساعت مصرف کنید. یک راه آسان برای به خاطر سپردن این است که یکی را در صبح و دیگری را در عصر مصرف کنید تا از جذب بهینه آن‌ها توسط بدن اطمینان حاصل کنید.

روی (زینک) و مس

روی( زینک) و مس ریز مغذی‌هایی هستند که برای جذب در بدن با هم رقابت می‌کنند. مصرف آن‌ها با هم می تواند منجر به کاهش اثربخشی هر دو مکمل شود. برای جلوگیری از این امر، به سراغ مکمل‌هایی بروید که نسبت متعادلی از روی به مس را فراهم می‌کنند یا میزان مصرف آن‌ها را در طول روز کاهش دهید و حداقل دو ساعت از هم فاصله دهید. با انجام این کار، می توانید اطمینان حاصل کنید که هرکدام از این ماده‌های مغذی به طور جداگانه جذب شده و به طور موثر توسط بدن استفاده می‌شود.

منیزیم و کلسیم

در حالی که منیزیم و کلسیم هر دو برای سلامت استخوان و عملکرد عضلات ضروری هستند؛ اما در صورت مصرف همزمان می‌توانند در جذب یکدیگر اختلال ایجاد کنند. برای جلوگیری از این تداخل، مصرف مکمل‌های منیزیم و کلسیم در ساعات مختلف روز توصیه می‌شود. با فاصله انداختن میزان مصرف آن‌ها، می‌توانید جذب آن‌ها را بهینه کنید و از هرگونه فعل و انفعالات احتمالی که ممکن است اثربخشی آن‌ها را به خطر بیندازد، جلوگیری کنید.

ویتامین C و ویتامین B۱۲

اگرچه هم ویتامین C و هم ویتامین B۱۲ برای عملکردهای مختلف بدن حیاتی هستند، اما دوزهای بالای ویتامین C می تواند مانع جذب و متابولیسم (سوخت وساز) ویتامین B۱۲ شود. برای اطمینان از استفاده بهینه از این مواد مغذی، بهتر است آن‌ها را جداگانه مصرف کنید یا حداقل دو ساعت در دریافت آن‌ها فاصله ایجاد کنید. با انجام این کار، می‌توانید از هرگونه تداخل احتمالی جلوگیری کنید و به هر ویتامین اجازه دهید نقش خود را به طور موثر در حمایت از سلامت کلی ایفا کند.