محمود کاوه در سال 1340 در مشهد و در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی خود را در مشهد سپری کرد و بعد از آن وارد حوزه علمیه شد. دوران تحصیلات راهنمایی و دبیرستانش را همزمان ادامه داد و در همان سالهایی که انقلاب اسلامی در شرف رسیدن به پیروزی بود محمود کاوه در جریانات انقلاب فعالیت کرده و در دبیرستان در میان دانش اموزان اقدام به پخش اعلامیه کرد و حضوری فعال در راهپیمایی‌ها و درگیری‌های آن زمان داشت. با پیروزی انقلاب اسلامی کاوه جزو نخستین عناصر مومن متعهدی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مشهد پیوست و پس از گذراندن یک دوره شش ماهه آموزشی در قالب برادران سپاه و بسیج  شرکت کرد و با شروع جنگ تحمیلی به همراه تعدادی از نیروهای خراسان به جبه‌های جنوب اعزام شد و مدتی بعد به کردستان رفت. شهید کاوه و همرزمانش با عملیات‌های پی در پی، مزدوران استکبار را در منطقه منفعل و مستاصل کرده بودند تا جایی که ضد انقلاب در اوج استیصال و درماندگی برای زنده یا مرده او جایزه تعیین کرده بود و نبرد خالصانه و دفاع از مردم کردستان، او را کاوه آهنگر این منطقه کرد. در حالی که 25 سال بیشتر نداشت عمر زندگی مشترکش به سه سال بیشتر نینجامید و از این سال‌ها شاید سه ماه در کنار خانواده بود و بقیه روزها و شبها در میدان جنگ بود. مردی از خراسان که در کردستان، نشان غیرت و مردانگی بود و نامش را برای خیلی از فرزندان کُرد زبان به یادگار گذاشت. شهید محمود کاوه با تمام وجودش در کردستان علیه دشمن جنگید، آن قدر خالصانه و بی دریغ که خود را فرزند کردستان نامید و آن قدر تاثیرگذار بود که خیلی از کردها نام او را بر فرزندشان نهادند و تصویرش بر بلندی دیوار خیلی از خانه‌ها و طاق دل بسیاری از مردم کردستان نقشه بسته است. محمود کاوه حماسه‌ای واقعی بود او اسطوره‌ای دلیر و شجاع برای کردستان بود و کردستان آقدر برای او اهمیت داشت که خود را فرزند آنجا معرفی می‌کرد. سی و چهارمین سالگرد شهادت او را در حالی سپری می‌کنیم که  پدر و مادر او اهل یکی از روستاهای خراسان جنوبی هستند و هر سال در سالروز شهادت فرزندشان خود را به بیرجند رسانده تا در مراسم یادبودش شرکت کنند. امروز مراسمی با حضور همرزمان شهیدش و برخی از اعضای خانواده سرار شهید محمود کاوه در حسینیه جماران بیرجند برگزار شد. زهرا کاوه خواهر شهید کاوه در حاشیه این مراسم در گفتگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: در آن زمان پدرم مغازه‌ای داشت و محمود نوجوان بود و در کارها به پدر کمک می‌کرد. یک روز پدر برای کار به سفر رفته بود و محمود درب مغازه ایستاده بود. مسئول توزیع پودرهای شوینده می‌آید و می‌گوید «قرار است پودرهای شوینده کمیاب شوند اما من می‌توانم مقداری به تو بدهم». محمود هم با خوشحالی تعداد زیادی پودر شوینده از او می‌خرد و در راه پله خانه می‌چیند. به خاطر دارم که وقتی پدر بازگشت، محمود با خوشحالی ماجرا را برای او تعریف کرد اما پدر ناراحت شد و او را توبیخ کرد و  گفت «پسرم اینها را به مغازه ببر و بین مردم توزیع کن. اگر هم کمیاب شدند هر کاری که بقیه مردم کردند ماهم همان کار را می‌کنیم». وی گفت: این ها شیوه تربیتی پدر بود و به همین دلیل محمود از همان دوران این رفتارها را الگوی خود قرار داده است. مبنای زندگی و تربیت فرزندان برای  پدر و مادرم، دین بود. پدر از مبارزان علیه رژیم طاغوت بود و محمود هم او را همراهی می‌کرد.   منبع: تسنیم انتهای پیام