به گزارش "پیام خاوران"،همانطور که پیشبینی میشد سعید جلیلی هم از جمله نامزدهای پوششی انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ بود؛ پوشش برای گرفتن ضربات احتمالی رقبای قدر ابراهیم رئیسی که البته شورای نگهبان اجازه نداد رقیبی قدر وارد میدان شود.
به هر شکل رئیسی حائز بیشترین رای از بین رایدهندگان شد؛ در انتخاباتی که علیرضا زاکانی و سعید جلیلی دو نامزد پوششی برای رئیسی، از رقابتها کنار رفتند.
از ابتدا هم معلوم بود که زاکانی در حد و اندازههای ریاستجمهوری نیست و تنها برای دفاع از رئیسی و حمله به دولت و منتقدان رئیسی به میدان آمده؛ اما سعید جلیلی داستانی متفاوت داشت. او از ابتدای تشکیل دولت روحانی در سال ۹۲، تشکیلاتی تحت عنوان دولت سایه تشکیل داد؛ این تشکیلات را میتوان به نوعی کپیکاری از روی سیستم سیاسی انگلستان در تشکیل دولت سایه حزب رقیب دولت مستقر دانست.
او به زعم خودش در این ۸ سال سایه به سایه دولت مستقر حرکت کرده بود و با نقاط ضعف و قوت دولت آشنا بود و برنامههای جامعی داشت. جلیلی را از نگاه دیگر میتوان متفاوت با دیگر نامزد پوششی یعنی زاکانی دانست؛ او بر خلاف زاکانی اخلاقمدارانه در مناظرهها ظاهر شد و از ورود به حاشیه پرهیز کرد و سعی کرد برنامه خود را توضیح دهد.
جلیلی در برخی سخنانش از برخی اقدامات دولت به عنوان کار خوب یاد کرد ولی در کل جهتگیری او با توجه به نگاه سیاسیاش منتقدانه و در عین حال مبتنی بر ایدئولوژیای بود که ملکه ذهنش است و در عین حال سعی میکرد به دور از برخی بیاخلاقیها و بداخلاقیها باشد.
هرچند او خودش اینگونه رفتار میکرد، در فضای مجازی برخی هواداران جلیلی، مانند نامزد محبوبشان نبودند. جلیلی سال ۹۶ هم پس از ورود رئیسی به انتخابات حاضر به ثبتنام نشد و برای تبلیغ رئیسی به شهرهای مختلف رفت و سخنرانی کرد؛ که یاداوری سخنرانیهای حمایتی جلیلی در سال ۹۶ به نفع رئیسی وجود رقابت بین جلیلی و رئیسی را بیشتر به یک شوخی سیاسی شبیه میکرد!
به هرشکل با کنارهگیری جلیلی فصل جدیدی برای او رقم خواهد خورد؛ هرچند جلیلی در نامه انصرافش هدف را تشکیل دولت انقلابی مطرح کرده و از هوادارانش خواسته تا به رئیسی رای دهند؛ اما به هر حال در دنیای سیاست نمیتوان کنارهگیری به نفع کسی را بدون سهمخواهی در آینده دانست؛ که جلیلی یا لااقل افرادی از تیم او را نمیتوان مستثنا دانست.