به گزارش "پیام خاوران"، کافی است پا در جاده بگذاری و راهی شوید، از مشکلات راه و جاده‌های کم عرض که بگذری به روستاهایی می‌رسید که تا مرز فاصله زیادی ندارند اما با تمام وجود در زادگاهشان زندگی می‌کنند. هر چند با مشکلاتی از قبیل آب مواجه هستند اما پای کار ایستاده‌اند مردمانی کویرنشین که با صعه صدر خود درس استقامت می‌دهند اما از وقتی کرونا آمد مشکلات این مردمان چند برابر شد و با تعطیلی مدارس و آموزش‌ها در بستر فضای مجازی کار را برای دانش‌آموزان سخت کرده است چرا که مجبورند در نبود اینترنت کیلومترها بروند تا به اینترنت پر سرعت برسند. حکایت تضادی از شاد و ناشاد فقط حکایت درد یک خانواده نیست حکایت ده‌ها, صدها و هزاران خانواده است که در ایران با این مشکل گرفتارند و هر روز دانش‌آموزی در شهر یا روستایی به معلم زنگ می‌زند من می‌خواهم با اشتیاق درس بخوانم و خود را برای کنکور و آینده آماده کنم، چه کنم؟ از تدریس جا می‌مانم؟ نهاد آموزش و پرورش سعی کرده است تا در دوران کرونایی، با شعار آموزش تعطیل نیست بیش از پیش وظایف خویش را بر دوش خانواده سوار کند و در شرایطی تلاش شده است تا آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری کند که هنوز زیرساخت‌های لازم جهت اجرایی کردن چنین طرحی وجود نداشت. حال اگر این امکانات در خانواده فراهم باشد، آیا والدین زمان کافی جهت همراهی و آموزش فرزندان، به ویژه در مقاطع ابتدایی را دارند؟ چرا که به نظر می‌رسد بدون همراهی والدین، آموزش مجازی عملاً امکان پذیر نخواهد بود و در صورتی که والدین زمان کافی جهت همراهی فرزندان را داشته باشند آیا سواد و علم کافی جهت آموزش فرزند خود را دارند و اگر سواد دارند آیا مهارت آموزش دادن به آنان را دارند و آیا دانش آموزان قادرند با چنین روندی ارتباط برقرار کنند و تن به چنین الزام ناخوشایندی از نظر آنها بدهند؟ هدف از قرار گرفتن یا قرار دادن آموزش و پرورش در شرایط پایلوت آموزش مجازی، احتمالا این بوده است که حتی در شرایط محدودیت‌زای کرونایی، آموزش ادامه داشته باشد و متوقف نشود و با وجود آگاهی نسبت به کمبودها و مشکلات این روند، پا در عرصه خودآزمایی گذاشت تا با تلاش در رفع نواقص و کمبودها و رفع ایرادها، بتوان آموزش مجازی ساختارمند و اصولی‌تری را در آینده پایه‌گذاری کرد  از جمله ایرادات و انتقادات وارده به این سیستم که تا به اینجا در حال آشکار شدن است. برنامه شادی که خانواد‌ها را ناشاد و بچه‌ها را غمزده می‌کند وقتی طراحی این برنامه را تدبیر می‌کردند چرا در قسمت حضور و غیابش این نکته مطرح نشد دانش‌آموز کم بضاعتی که توان خرید تبلت یا گوشی نداشته چگونه تیک حاضر بزند؟ دانش‌آموز دختر روستایی دورافتاده از امکانات اینترنت که مادرش می‌گوید هر روز صبح برای اینکه به اینترنت دسترسی پیدا کند باید مسیری را پیاده به تپه روبه‌روی روستا برود و تک و تنها آنجا به درس گوش دهد. چرا در این برنامه قید نشد که اگر اتفاقی برای این دانش‌آموز بیفتد چه کسی جوابگوی خانواده اش است. جای خالی اینترنت پر سرعت در روستاهای مرزی سربیشه جای خالی اینترنت پر سرعت در روستاهای مرزی سربیشه درد بزرگی است  که این روزها بیشتر از قبل گریبانگیر دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها شده است. نبود اینترنت پر سرعت انجام بسیاری از کارهایی که به وسیله فضای مجازی انجام می‌شود را در روستاهای مرزی سربیشه مختل کرده است. یکی از اهالی روستای توت شهرستان سربیشه در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار داشت: سه سال است که تجهیزات، برق دکل و کارهای مربوطه در روستای توت انجام شده اما هنوز خبری از اینترنت نیست که نیست و اهالی این روستا سه سال است که چشم انتظار اینترنت پر سرعت هستند. نخعی با بیان اینکه باید با اتصال اینترنت پر سرعت در روستای توت که اینترنت تجمعی است 9 روستای دیگر هم باید از آن استفاده کنند افزود: با آمدن کرونا و آموزش‌ها در فضای مجازی مشکلات زیادی را برای مردم به ویژه خانواده‌هایی که دانش‌آموز دارند را دو چندان کرده است. وی با بیان اینکه فرزندان ما برای آموزش به دلیل نبود اینترنت پر سرعت مجبور هستند هر روز مسافتی را تا درح طی کنند و با این رفت و آمد علاوه بر خطرات مسیر جاده هزینه‌های مالی هم برای دانش‌آموزان دارد گفت: از روستای توت هر چه به سمت مرز بروید وضعیت اینترنت همین گونه است و دانش‌آموزان مشکلات زیادی برای آموزش دارند. به سراغ روستای گلوباغ می‌رویم آنجا هم  اهالی روستا معتقدند که 78 دانش‌آموز مقطع متوسطه دارد که 28 دانش‌آموز هر روز تا مسافت درح را طی می‌کنند. جمعیت بالای روستاهای نوار مرزی، فاصله زیاد روستاها تا سربیشه، نبود اینترنت پر سرعت برای دانش‌آموزان، طی کردن مسافت هر روزه برای فرا گرفتن علم و دانش اینها همه دست به دست همدیگر می‌دهند تا ضروزت اینترنت پر سرعت را در 25 پارچه آبادی بیشتر شود و جالب‌تر آن که از 25 پارچه آبادی در روستاهای نوار مرزی سربیشه تنها دو روستا از اینترنت پر سرعت برخوردار هستند. وصل 50 درصد روستاهای بالای 20 خانوار تا پایان سال به اینترنت  مدیرکل ارتباطات و فناوری اطلاعات خراسان جنوبی نیز در گفت‌گو با خبرنگار ما اظهار داشت: برای پوشش اتصال روستاهای درح سربیشه از سال گذشته اقدامات زیادی از محل ارتباطات اداره کل فناوری اطلاعات و ارتباطات استان از جمله 30 کیلومتر فیبرنوری اجرا شده است. مصطفی بهی با بیان اینکه از سال گذشته تاکنون تعدادی از روستاهای درح شهرستان سربیشه به اینترنت پر سرعت متصل شدند گفت: از سال گذشته تاکنون 9 سایت برای پوشش 12 روستا در دستور کار قرار گرفته است که تاکنون هفت سایت به بهره‌برداری رسیده و 9 روستا را تحت پوشش قرار داده است. وی با بیان اینکه برای روستاهای باقی مانده برنامه‌ای که داریم این است که 20 روستا به شبکه ملی ارتباطات متصل شوند گفت: قرار است 50 درصد روستاهای بالای 20 خانوار تا پایان سال و مابقی در شش ماه اول سال 1401 به شبکه ملی ارتباطات متصل شوند. منبع: تسنیم انتهای پیام/102