روضه‌ای به وسعت کویر

به گزارش “پیام خاوران” در دل تقویم شیعه، دهم محرم تنها پایان یک فاجعه نیست، بلکه آغازی‌ است بر رسالتی سنگین؛ رسالتی که بر شانه‌های زخم‌خورده‌ زین‌العابدین گذاشته شد. امام سجاد علیه‌السلام، امام گریه‌ها، شب‌زنده‌داری‌ها و مناجات‌های آسمانی، در پس پرده بیماری‌اش، حامل پیام خون و حقانیت شد. شهادتش در دوازدهم یا بیست‌وپنجم محرم (به روایات مختلف)، هنوز هم بغضی است فروخورده در گلوی محبانش.

و این بغض، در خراسان جنوبی، رنگ دیگری دارد؛ رنگی به وسعت کویر، به عمق دل‌های خاک‌نشین، به صداقت مردمانی که دین‌شان را با اشک و نذر حفظ کرده‌اند.

در خراسان جنوبی، عزاداری فقط آیین نیست؛ زندگی‌ است

از بیرجند تا خوسف، از قاین تا نهبندان، از درمیان تا سربیشه، ذکر مصیبت امام سجاد، در میان نوحه‌خوانی‌های محلی جاری است. شب شهادت زین‌العابدین، سقاخانه‌های گلی بیرجند غرق در چراغ و علم و اشک‌اند. خانه‌هایی که از زمان قاجار تا امروز، مراسم روضه‌خوانی درشان برقرار است، با همان سفره‌های ساده، با همان دل‌های بی‌ریا.

در شب شهادت، زنان با پوشش چادرهای مشکی محلی، نان تافتون می‌پزند، آش نذری درست می‌کنند و با نیت شفا و حاجت، سفره‌ای به نام امام سجاد می‌اندازند. مردان، علم‌ها را بالا می‌برند و با نوایی که از دل کویر برخاسته، می‌خوانند:
«مظلوم‌تر از تو کسی نبود، ای وارث خون حسین…»

دعای کویر با صدای صحیفه

بیرجند، شهری است که صحیفه سجادیه را نه فقط به عنوان کتاب دعا، بلکه به عنوان منشور بندگی می‌شناسد. در مساجد تاریخی همچون مسجد جامع، در هیئت‌های قدیمی، هنوز هم زمزمه‌های «یا من ارجوه لکل خیر» به گوش می‌رسد. این مردم با سادگی و صفایی که دارند، دل‌بسته آن مناجات‌های شبانه‌اند؛ گویی کویر، بهترین مکان برای خلوت‌های عارفانه‌ست.

امام سجاد در کویر دل‌ها زنده است؛ در نجواهای بی‌صدا، در سکوت شب‌های محرم، در اشک‌ریزان‌ پس از روضه. شاید راز این دلدادگی در نزدیکی روح این مردم با زهد و سکوت آن امام باشد؛ امامی که از بستر بیماری، دین را زنده کرد.

زین‌العابدین؛ زنده در قلب خراسان جنوبی

برای مردم خراسان جنوبی، سجاد، فقط امام چهارم نیست؛ او الگوی صبر و مقاومت است، حجت بندگی در سخت‌ترین شرایط. از هیئت‌های کوچه‌های بافت قدیم بیرجند گرفته تا روستاهای دورافتاده‌ی طبس مسینا، همه جا نام او را با احترام می‌برند. جوانان این دیار، با پوشیدن شال‌های سیاه و علم‌گردانی در شب شهادت، نشان می‌دهند که روایتِ کربلا هنوز ادامه دارد.و چه زیباست که در این اقلیم خشک، دل‌هایی خیس از اشک برای امامی‌ است که خود، چشمه‌ای از زلال‌ترین مناجات‌های تاریخ بود.

در سوگ امام دعا و اشک، زانوی ادب می‌زنیم

شهادت امام سجاد، در خراسان جنوبی، فقط مناسبت تقویمی نیست؛ گره‌ای است در قلب مردم. گرهی که با دعا، با اشک، با نذر، با علم، با نوحه، باز می‌شود. ما هنوز فرزندان همان مردمانیم که شب‌های محرم را با صحیفه به سحر می‌رسانند، و علم عزای زین‌العابدین را در بلندترین قله‌های خاکی بلند می‌کنند.

در این شب، دلمان را رو به قبله کویر می‌گیریم و با زبان دل می‌گوییم: السلام علیک یا زین‌العابدین یا سجاد یا ابن‌الرسول‌الله…

انتهای پیام/ ۱۰۷