طلا و یاقوت‌های استان خراسان جنوبی پشت ویترین فراموشی!

نسرین کاری- ایران عزیز ما، بزرگترین تولیدکننده زرشک و زعفران در دنیاست. در این میان، خراسان جنوبی، این استان زیبای سراسر برکت، بهشت طلای سرخ ایران است. تقریباً هر شهروند خراسان جنوبی می داند که این دو محصول ناب، بیشتر در خاک زرخیز مناطق قهستان و قاینات کشت و برداشت می شوند. جالب است بدانید حكيم زكرياي رازي، اولين كسي بود كه خواص طبي زرشك را شناخت و این میوه پرثمر را براي آدمي مفيد تشخيص داد. همچنین دكتر شمير هلندي كه پزشك دارالفنون بود، در حدود يكصد سال پيش نوشته است كه در ايران، مردم آب زرشك مي نوشند، با غذا زرشك مي خورند، مربا از آن تهيه مي كنند و دَم كرده آن را با سنبل الطيب براي پيشگيري از خونريزي مي نوشند.

از دیگر سو، خراسان جنوبی رتبه نخست کیفیت زعفران در کشور و رتبه دوم تولید این محصول را بعد از خراسان رضوی در اختیار دارد. وقت برداشت زعفران در هوای پاییزی خراسان جنوبی است و ناگفته پیداست که در چنین روزهایی، حتما شنیده اید که کشاورزان سخت کوش استان، اوایل صبح قبل از این که آفتاب سر بزند، برای برداشت به مزارع می روند و صحنه های زیبایی خلق می کنند.

گیاه زعفران، تمام شب در حال رشد بوده و حال به وقت چیدن، گل‌های بسته‌اش از زمین خشک سربرآورده و دشتی ارغوانی را پدیدار می‌کند. ذکر این نکته شاید برای ما و شما جالب باشد که بدانیم چرا عطر و بوی سحرانگیز زعفران خراسان جنوبی با همه جای کشور فرق دارد؟ از جمله دلایلی که برای این موضوع برشمرده اند، شرایط اقلیمی مناسب، کیفیت خاک مطلوب، و چیدن گل‌های آن هنگام صبح است که باعث شده عطر و طعم زعفران این منطقه شهرت جهانی پیدا نماید. اما در این میان، کشاورزان این دو محصول منحصر به فرد استان همواره با چالش های متفاوت و فراوانی روبرو هستند. وجود واسطه ها همیشه موجب شده که حق آنها آن جور که باید و شاید محقق نشود، از طرفی فقدان بسته بندی شکیل و زیبا باعث شده که در حوزه صادرات کمتر موفق باشیم.

در واقع زمانی که بیش از 90 درصد زرشک و زعفران دنیا در این استان تولید می شود، عملاً قدرت و علم بسته بندی اصولی، متناسب با شرایط بازار وجود ندارد یا زیرساخت های آن فراهم نشده است.

از سوی دیگر، قاچاق پیاز زعفران به دیگر کشورها از جمله اسپانیا و افغانستان نیز موجب شده که محصول خاص استان ما، دیگر از قلمرو اصلی خود خارج گردیده و با سرقت جغرافیای کشت و زراعت آن در خاک حاصلخیز منطقه، متاسفانه در سالهای آتی دیگر حتی نتوان از این محصول به عنوان یک محصول استراتژیکِ استان نام برد.

بدون شک اگر دست واسطه ها که زرشک و زعفران را با قیمت ارزان از کشاورز می خرند، کوتاه شود، کشاورزان استان با انگیزه بیشتری خواهند توانست به کشت و برداشت آن همت کنند. همچنین با بسته بندی و طراحی شکیل یاقوت سرخ، سالانه بیش از سه میلیارد دلار ارز آوری واقعی فقط از محل صادرات این دو محصول بومی به داخل استان سرازیر می شود که می تواند جایگزین بسیاری از صنایعی شود که گاه یا زیان ده هستند یا با اقلیم منطقه سازگاری ندارند و یا حضور و فعالیتشان جز ضرر برای استان ثمر دیگری ندارد.

این مهم، همت، اراده، خواست و تلاش و کوشش بیش از پیش مسئولین و مردم را می طلبد تا بیشتر از همیشه، به ارزش و قیمت این طلای در دسترس توجه کنند، باشد که آینده ای روشن برای کشاورزان و توسعه استان از منظر قائل شدن سهم برای عرصه کشاورزی و درک واقعی از ارزشمند بودن محصولات زراعی داخل استان داشته باشیم.

محصولات بومی زراعی یکی از چند پیشران اقتصادی توسعه استان است. همه، از جامعه شهروندی و کشاورزان تا نخبگان و رسانه ها و مسئولین و شرکت های دانش بینان و اتاق های فکر و تصمیم، باید برای ارج نهادن به این ظرفیت مهم و بزرگ در خراسان جنوبی اهتمام ویژه داشته باشند.

انتهای پیام/ 102