اهمیت غذا دادن به مؤمنان به اندازه ای است که امام رضا (ع) می فرماید: زمانی که مؤمنان و بندگان خدا، بر سر سفره اطعام هستند جزو عمرشان به حساب نمی آید.

امام صادق (ع) فرموده اند: از گوشت حیوان ذبح شده برای عقیقه غذایی تهیه شود و عده ای از شیعیان و دوستداران معصومین برای خوردن آن دعوت شوند.

از آنجا که در روزگار جاهلیت و پیش از اسلام، سر نوزاد را به خون عقیقه آغشته می کردند، اسلام این کار را نهی کرده و آن را ناروا دانسته است.امام صادق (ع) می فرمایند: "پدرم مردم را از این کار نهی کرد".

از سخنان پیشین روشن شد که هر مسلمانی به هنگام برخورداری از نعمت فرزند و در هفتمین روز تولد او باید موی سر نوزاد را بتراشد و هم وزن آن طلا یا نقره صدقه بدهد و گوسفندی را به عنوان عقیقه ذبح کند.

عقیقه یکی از بهترین روشهای انسان دوستانه و جلب محبت در راستای صله ارحام و غذا دادن به نیازمندان شمرده می شود و آثار قابل توجه فردی و اجتماعی بر آن مترتب است و چنان که پیش تر اشاره شد، اهمیت زیاد این مسئله موجب بیان مباحث فقهی و حدیثی در زمینه وجوب یا استحباب این عمل شده است.