صابون بیرجندی در حباب فراموشی
- کدخبر: 65102
- سه شنبه ۲ بهمن ۰۳ - 10:25
غبار فراموشی بر چهره صابون بیرجندی با بیش از ۱۰۰ سال قدمت نشسته که با گذشت زمان در سایه بیتوجهیها، رنگ نابودی بر قامت این محصول سنتی پررنگتر میشود.
سالها بود که در خیابان حکیم نزاری بیرجند در یک کارگاه کوچک صابونپزی داشت، هر چند از زمان آغاز به کارش در این کارگاه بیش از نیم قرن میگذشت اما به همین کارگاه که به اندازه اتاقک یک خانه روستایی بود قناعت کرده و کارش را با عشق ادامه میداد.
محمد حسین پیشکار تنها بازمانده تولید صابون بیرجندی متولد ۱۳۱۳ است، او حادثههای بسیاری را در این خیابان دیده، از تظاهرات در خیابان مجاورش پیش از انقلاب تا روزهای جنگ تحمیلی که رزمندهها در آن رفت و آمد میکردند.
بیشتر مشتریان او هم سن و سالانش و شاید شماری از میانسالان و عدهای محدود از جوانان بودند که گهگاهی صابون مورد نیاز خود را مستقیم از محل کارگاه تهیه میکردند.
سالهای دور که بازار صابون سنتی بیرجندی رونق داشت علاوه بر استاد پیشکار بیش از ۳۰ نفر دیگر هم مشغول صابون سازی بودند اما تاکنون این پیرمرد ۹۰ ساله آوازه صابون بیرجند را زنده نگه داشته است.
اما چند ماهی بود که مشتریان او هنگام مراجعه به کارگاه صابون پزی به در بسته میخورند و خبری از کارگاه نبود، سراغش را از مغازههای همجوار گرفتیم و به منزل او که در یکی از کوچههای قدیمی و به نام فرزند شهیدش بود، رفتیم.
کنار خانهاش مغازهای کوچک با چند قفسه صابون به چشم میخورد که شماره تلفنی برای ثبت سفارش بر روی درب چسبانده شده بود، با او تماس گرفته و خواستیم دقایقی با او به گفت و گو بنشینیم.
مانند همیشه با روی گشاده و لبخند به لب از ما استقبال کرد اما گویا تمایل زیادی به مصاحبه ندارد چون معتقد است بارها و بارها به اندازه چندین کتاب در خصوص صابون بیرجندی گفته و نوشته شده اما اتفاق خاصی نیفتاده است.
محمدحسین پیشکار که از عُنفوان جوانی به این حرفه روی آورده است در خصوص آغاز به کار صابونسازی در بیرجند اینگونه گفت: حدود ۲۰ سالگی ازدواج کردم، قبل از ازدواج شغلم آهنگری بود اما این کار را از خانواده همسرم یاد گرفتم.
وی ادامه داد: وقتی به خواستگاری همسرم رفتم و دیدم خانوادگی مشغول این کار هستند، من هم پس از ازدواج همراه او این کار را ادامه دادم و از این رزق حلال راضی بودم.
تا اینکه با شروع کار صابون سازی، چراغ سازی آهنگری را هم تلفیق کرده و تکنولوژی جدیدی در صابون سازی ایجاد کردم، با علم به این دو حرفه شروع به ساخت ملزومات صابون سازی کرده و زمینه تولید صابون به مقدار بالا را فراهم کردم.
او از روزهای پیش از انقلاب گفت که با همسرش مشغول صابونسازی بوده و عدهای از تهران آمده بودند تا صابون بیرجندی را برای آزمایش ببرند، اما به علت اینکه جوان بوده و به گفته خودش عقل امروز را نداشته، کاری برای معرفی بیشتر این محصول نکرده و خیال کرده با این اقدام بیشتر خودش را در بلا و سختی میاندازد.
وقتی از او پرسیدم که آیا این هنر را به نسلهای بعدی یا فرزندانش انتقال داده است یا خیر با لبخندی پر از غم و اندوه اظهار کرد: ۶ فرزند داشتم که پسرم بزرگم در ۲۰ سالگی یعنی بیش از ۳۵ سال قبل در جبهه به شهادت رسید.
وی ادامه داد: پسرم به کار صابون سازی علاقه داشت و کمک دستمان بود، اما از وقتی رفت دست تنها شدیم و دیگر فرزندان به دنبال درس و دانشگاه بوده و تمایلی به یادگیری این کار نداشتند.
از او خواستم در خصوص چگونگی تولید صابون بیرجندی برایمان بگوید: پیشکار معتقد است ساخت یک دیگ صابون ۱۰ تا ۱۱ ساعت زمان میبرد و باید هفت تا هشت بشکه آب ۲۰۰ لیتری را کم کم به مواد اضافه کرده و هم زد تا به جوش آمده و صابون به مرور آماده شود.
صابون سنتی بیرجندی از ترکیب سدر، کتیرا، روناس، چربی حیوانی مرغوب و مقداری سود سوزآور تهیه میشود به همین دلیل مانع ریزش موی سر و درمان خارش و بیماریهای پوستی میشود.
صابون بیرجندی در سبد مصرفی کشورهای خارجی
علت تعطیلی کارگاه قدیمیاش را جویا شدم، وی از روزهایی گفت که شب تا صبح را در کارگاه همراه همسرش میگذرانده تا صابون به عمل آید، اما اکنون جانی برایش نمانده و از طرفی مواد اولیه صابون گران شده است.
این صابونساز بیرجندی گذری به هزینههای سرسام آور و گزاف کتیرا، سدر و روغن گوسفندی داشت و افزود: پختن صابون نیاز به کار زیادی دارد و کسی که مدام بالای سر دیگ باشد، سن و سالی از ما گذشته و دست و پایمان یاری نمیدهد.
مشتریان زیادی داریم که ساکن استانهایی مانند تهران، مشهد، شیراز، اصفهان و کشورهای دیگری مانند آلمان، آمریکا، بلژیک، اتریش، کانادا و سایر هستند، هرازچندگاهی برای سفارش تماس میگیرند اما شاید خیلی محدود بتوانیم تولید صابون و در اختیارشان قرار دهیم.
وی با بیان اینکه جوانها حوصله به عمل آوردن صابون بیرجندی را ندارند عنوان کرد: این کار از عهده هرکسی برنمیآید چون نیاز به تلاش و علاقه زیاد دارد، بنابراین جوانترها نمیتوانند این هنر را ادامه دهند.
پیشکار اضافه کرد: برش صابون هم کار سختی است و اگر در زمان برش اشتباهی صورت گیرد کار از سکه افتاده و خراب میشود و کار هر کسی نیست.
وی تاکید کرد: بیشتر صابونهای موجود در بازار مواد شیمیایی دارند، اما در این صابون از هیچگونه مواد شیمیایی استفاده نمیشود به همین دلیل برای بدن بسیار مفید است.
این پدر شهید معتقد است: صابون بیرجندی به دلیل مواد سنتی و گیاهی که در آن استفاده میشود حتی اگر سالها در کیسه و محیط بسته باشد بدبو یا فاسد نمیشود چون از مواد نگهدارنده در آن استفاده نشده است.
صابونساز بیرجندی گفت: همینکه بعد از سالها تلاش و پشتکار بالاخره صابون بیرجندی ثبت ملی شد جای شکر دارد اما این شهر بیش از ۲۰ کاسب داشت که اکنون اثری از آنها نیست.
وی سابقه پخت صابون بیرجندی را بیش از ۲۰۰ سال دانست و افزود: پخت این صابون نیاز به فوت استادی دارد و هر فردی بگوید میتوانم مشابه آن تولید کنم دروغ گفته است.
برای حفظ صابون بیرجندی کاری از دستم بر نمیآید
پیشکار بیان کرد: من اکنون به دوران پیری رسیدهام و برای حفظ صابون بیرجندی کاری از دستم بر نمیآید.
وی تصریح کرد: صابونهایی که اینجا میبینید فقط صرف جمعآوری مواد اولیه موجود در کارگاه تولید شده است وگرنه قادر به تولید نیستم، حتی اگر بخواهم هم فرزندانم به دلیل سختی کار اجازه نمیدهند کار کنم اما در حد محدود هرازگاهی پخت میکنم.
انسان باید رنج و زحمت بکشد، من هم شبها تا گل صبح کار میکردم تا بتوانم گلیم خود را از آب بیرون بکشم
وی با بیان اینکه همیشه کم و در حد توان صابون پختهام و اکنون هم با کم هم عقب نشینی کردهام، خطاب به جوانان توصیه کرد: بشر باید تصمیم بگیرد و هر کاری از دستش برمیآید انجام دهد، انسان باید رنج و زحمت بکشد، من هم شبها تا گل صبح کار میکردم تا بتوانم گلیم خود را از آب بیرون بکشم و راضی هستم.
این صابونساز بیرجندی تاکید کرد: در تمام ۶۵ سال گذشته با همسرم به پخت صابون مشغول بودیم بدون اینکه شاگرد داشته باشیم، امیدوارم نوههای من بتوانند چراغ کارگاه را دوباره روشن نگهدارند.
صابون پزی سنتی بیرجند خراسان جنوبی سال ۱۴۰۰ با شماره ۲۴۸۹ در فهرست میراث معنوی کشور(ناملموس) به ثبت رسیده است.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ 102
چاپ و دانلود PDF
ارسال نظر