نقشه بیکاری ایران ۱۴۰۴: نرخ بیکاری در کدام استان کمتر است؟

انواع بیکاری در ایران

• بیکاری ساختاری: ناشی از تغییر ساختار اقتصاد و فناوری.
• بیکاری فصلی: شایع در بخش کشاورزی و گردشگری.
• بیکاری اصطکاکی: افراد در حال تغییر شغل یا تازه‌واردان.
• بیکاری پنهان: حضور نیروی کار مازاد با بهره‌وری پایین.
• بیکاری جوانان و فارغ‌التحصیلان: بالاتر از میانگین ملی در اکثر استان‌ها.

تفاوت‌های استانی در نرخ بیکاری

• خوزستان: بالاترین نرخ بیکاری کشور را در سال ۱۴۰۴ دارد. این استان با وجود ظرفیت‌های نفت و گاز، به دلیل رکود صنایع پایین‌دستی، مشکلات زیست‌محیطی و مهاجرت نیروی کار متخصص، با چالش جدی اشتغال مواجه است.
• خراسان جنوبی: با ۴.۱ درصد کمترین نرخ بیکاری کشور را ثبت کرده است. توسعه صنایع کوچک، کشاورزی کم‌آب‌بر و حمایت از کارآفرینی محلی از عوامل موثر این وضعیت است.
• شکاف جنسیتی: نرخ بیکاری زنان در بسیاری از استان‌ها همچنان دو برابر مردان است، به‌ویژه در استان‌های مرزی.
• اثر مهاجرت: استان‌های مهاجرپذیر مانند تهران و البرز نرخ بیکاری نسبتاً پایین‌تری دارند ولی فشار بر بازار کار بالاست.

نمودار زیر بیکاری استان های ایران آورده شده است.

تفاوت نرخ بیکاری میان استان‌ها به مهاجرت داخلی، تمرکز نیروی کار در کلان‌شهرها و افزایش فشار بر زیرساخت‌های شهری منجر می‌شود. همچنین بیکاری بالا در استان‌هایی مانند خوزستان خطر فقر، نابرابری و ناآرامی اجتماعی را تشدید می‌کند.

راهکارها و سیاست‌ها

• توسعه صنایع کوچک و متوسط در استان‌های با نرخ بیکاری بالا.
• آموزش مهارت‌های فنی و حرفه‌ای متناسب با نیازهای منطقه‌ای.
• حمایت از کارآفرینی و استارتاپ‌های محلی.
• سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل و انرژی برای جذب سرمایه.

تحلیل و نتیجه‌گیری خبری

گزارش بیکاری ایران در سال ۱۴۰۴ نشان می‌دهد میانگین ۷.۳ درصدی بیکاری در سطح ملی تصویری کامل از بازار کار ارائه نمی‌کند. اختلاف بین خوزستان (بالاترین نرخ) و خراسان جنوبی (پایین‌ترین نرخ) تأکید می‌کند که سیاست‌گذاری اشتغال باید منطقه‌محور باشد. نادیده گرفتن این تفاوت‌ها می‌تواند به تعمیق شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی منجر شود.

منبع: نبض بورس

انتهای پیام/ ۱۰۲