رزمایش امید؛ روایت ساختن ایران

به گزارش خبرنگار پیام خاوران، دومین جام رسانه ای «امید» تنها یک رویداد یا مسابقه نیست؛ بلکه رزمایشی رسانه‌ای است که صدها فعال این عرصه از سراسر ایران و حتی بیرون از مرزها در آن شرکت کرده‌اند. حضور ۷۰۰ نفر از خبرنگاران، عکاسان، نویسندگان و تولیدکنندگان محتوا، فضای رویداد را به یک عملیات جمعی تبدیل کرده؛ عملیاتی که مأموریت واحد آن روایت درست، دقیق و امیدبخش از ایران امروز است.

اینجا یکی با دوربین حرفه‌ای، دیگری با قلم، آن یکی با گوشی و دیگری با ذهنی سرشار از ایده خود به پایتخت ایران رسانده است.
همه می‌دانند که در میدان رسانه، گاهی یک شکار چندثانیه‌ای از سوژه ای ناب می‌تواند تأثیری بیشتر از صدها ساعت کار مکتوب داشته باشد.

در میان جلسات و پنل‌ها، برخی صندلی‌ها خالی دیده می‌شود؛ اما این تصویر معنای کاملاً متفاوتی دارد. نبودِ افراد در سالن نشانه بی‌توجهی یا عدم حضور نیست، بلکه نتیجه فعالیت شدید رسانه‌ای است. خبرنگاران ترجیح می‌دهند بیرون و داخل از سالن، در مسیرها، حاشیه‌ها و محوطه‌ها قدم بزنند تا سوژه‌هایی را شکار کنند که بعداً به تیترهای اثرگذار تبدیل می‌شود.

در رزمایشی از این جنس، حضور واقعی متعلق به کسی است که در میدان تولید حضور دارد، نه کسی که بر صندلی نشسته است.

بخش مهمی از این رویداد نیز به تبادل تجربه‌ها و ایده‌ها اختصاص دارد. خبرنگاران از استان‌ها و رسانه‌های مختلف، کنار یکدیگر می‌نشینند، گفت‌وگو می‌کنند و از زاویه دید هم یاد می‌گیرند. در این فضا، بسیاری از ایده‌هایی که پیش از ورود به رویداد در ذهن شرکت‌کنندگان شکل گرفته بود، دگرگون شده و جای خود را به طرح‌هایی پخته‌تر می‌دهد؛ چراکه ایده‌ها در تعامل و کار تیمی رشد می‌کنند.

گاهی یک جمله از هم‌تیمی، یک نگاه از پشت صحنه یا یک مشاهده ناگهانی می‌تواند تبدیل به سوژه‌ای شود که تمام روند تولید محتوا را تغییر دهد.

اما شاید مهم‌ترین لحظه این دوره از جام رسانه ای، سخنرانی روح‌الله رحمانی بود؛ مهاجری که سال‌ها تجربه علمی و مدیریتی در خارج از کشور داشت و روزی تصمیم گرفت به ایران بازگردد. سخنان او چنان صریح، عمیق و صادقانه بود که سالن سرپا گوش شد.
او در روایت بازگشتش گفت: «دو هدف داشتم یکی اینکه هرچه تجربه و توان دارم برای ایران به کار بگیرم و دیگر اینکه مهاجرت را رسالتی شخصی ببینم. در آمریکا یک محصول می‌ساختم؛ اما در ایران قرار است یک کشور بسازم و این دو قابل مقایسه نیستند.»

این جمله‌ کوتاه، برای بسیاری از حاضران، نه فقط یک اظهار نظر که یک «نقشه راه» بود. او همچنین افزود: بازگشت به ایران برایش فرصتی بوده تا در سرزمین علما شاگردی کند و چیزهایی را بیاموزد که در غرب یافت نمی‌شد.

روایت او، حسرت و غبطه‌ای را در دل برخی ایجاد کرد؛ چون بسیاری اعتراف کردند که «او از ما ایرانی‌تر است؛ قلبش برای ایران پرشورتر می‌تپد.»

در تجربه ۲۱ ساله نگارنده در حوزه رسانه، کمتر دوره‌ای بوده که خبرنگاران اینگونه هم‌دلانه در مسیر امیدآفرینی حرکت کرده باشند. پس از جنگ ۱۲ روزه‌ای که عرصه رسانه با آن مواجه شد شاهد موجی از وحدت، انسجام و یکپارچگی برای ایران سربلند وسرافزار بودیم که همه مثل روح الله رحمانی به فکر ساختن بودند.

هرچند رسانه های خارجی به فکر تحریب و سیاه نمایی هستند اکنون خبرنگاران بیش از پیش مصرّند که نیمه پُر لیوان را ببینند و روایت کنند.

امروز وظیفه رسانه ها بیان واقعیت ها و انجام جهاد تبیین است همان جهادی که مقام معظم رهبری بارها بر آن تاکید کرده و آن را فریضه ای فوری خواندند. این نه ساده‌انگاری است و نه چشم بستن بر کاستی‌ها؛ بلکه وظیفه رسانه‌های مسئول در نبرد روایت‌هاست: روایت پیشرفت‌ها، برجسته‌کردن توانمندی‌ها، و نشان‌دادن ظرفیت‌های کشوری که هر روز گامی نو برمی‌دارد.

دومین جام رسانه ی «امید» امسال بیش از یک رقابت رسانه‌ای بود؛آموزش بود، تمرین بود، تجربه بود، جهاد بود.

این رزمایش نشان داد که وقتی خبرنگاران برای امیدآفرینی هم‌دل شوند، خروجی آن تنها چند گزارش یا عکس نیست، بلکه شکل‌دهی به یک جریان رسانه‌ای ملی است؛ جریانی که قرار است تصویر واقعی ایران را روایت کند و امید را در دل جامعه تقویت سازد.

خبرنگاران خراسان جنوبی  نیز در این رویداد پا به پای سایر همکاران خود برای روایتگری امید، جهاد خدمت، تبیین و… قلم زدند، تصویر ثبت کردند، ایده دادند و دست به نوآوری زدند.

نویسنده: هاجر فرخ نژاد

پایان پیام/