یادداشت| اهدای عضو؛ زیباترین جلوه ایثار و از خودگذشتگی
قصه اهدای عضو داستان تازه ای نیست. این اقدام، علیرغم سخت بودن، تصمیمی از جنس نور و راهی سرشار از روشنایی است كه زندگی دوباره ای به افراد نیازمند عضو می بخشد و برای اهدا كننده عضو، به عنوان صدقه ای جاریه است.
به گزارش “پیام خاوران“، مدت زیادی از انتشار خبر اهدای اعضای بدن یک جوان بیرجندی به شش بیمار و بخشیدن حیاتی دوباره به آنها نمی گذرد؛ داستان این ایثار و تداوم حیات مادی جوانی که روحش به آسمانها پرواز کرد، بی نهایت درس آموز و البته زیبا و برای همه ما الهام بخش است. مرحوم میثم دستگردی، همین جوان ۳۰ ساله ساکن شهرستان بیرجند بود که از داستان او حرف می زنیم. کسی که به دنبال حادثه ای ناگهانی و تصادف، در بخش ویژه بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند بستری شد، و با تأیید مرگ مغزی وی از سوی پزشکان و با سخاوت و بخشش ایثارگرانه خانواده مرحوم و اعلام رضایت به اهدای اعضاء بدنش، بلافاصله از بیمارستان امام رضا (ع) به بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان منتصریه مشهد منتقل شد و تحت عمل جراحی اهدا عضو قرار گرفت.
بد نیست بدانیم که کبد این بیمار مرگ مغزی به مردی ۵۰ ساله ساکن مشهد، کلیههایش به یک مرد ۳۰ ساله ساکن بجنورد و بانویی ۳۷ ساله ساکن مشهد اهدا شد. به روح بزرگ این جوان عزیز هم استانی و به ساحت صبوری و ایثار خانواده عزیزش هزاران درود و سلام تقدیم می کنیم.
قصه اهدای عضو داستان تازه ای نیست. همه ما بارها در اخبار شنیده ایم که افرادی دچار مرگ مغزی شده اند و با اهدای اعضای بدن شان، به یک یا چند نفر همنوعشان، جانی دوباره بخشیده اند. به لحاظ تاریخچه ای هم شایان توجه است که ایران عزیز ما سابقه ای متمادی و البته درخشان در تخصص های مربوط به پیوند اعضاء دارد؛ نخستین پیوند انجام شده در ایران در سال 1314 خورشیدی و با پیوند قرنیه شروع شده، پس از آن پیوند كلیه در سال 1347 خورشیدی انجام گرفته، و همچنین بعدها پیوند مغز استخوان در سال 1369 ، پیوند قلب و كبد در سال 1372 ، پیوند ریه در سال 1379 و در نهایت پیوند روده و پانكراس هم در سال 1385 شمسی انجام گرفته است. شاید اگر تداوم حس خوب انسانیت و ایثار برای پیوندهای مهم پزشکی در کشور نبود، این سیر تاریخی برای رسیدن به روزهای درخشان امروز و سربلندی کشور در بحث موفقیت در پیوندهای مختلف اعضا هیچگاه به ثمر نمی نشست. هرچند ناگفته پیداست که حس نوع دوستی و انسان دوستی در فرهنگ ملی و باور های دینی ما ایرانیان نهادینه بوده و نمونه ای زیبا از این حس آسمانی، اهدای عضو از سوی «خیّران جان» است، اما اهدای عضو، و تصمیم بعضی خانواده ها به قبول این اقدام، علیرغم سخت بودن، تصمیمی از جنس نور و راهی سرشار از روشناییست كه زندگی دوباره ای به افراد نیازمند عضو می بخشد و برای همیشه این كار خیر برای اهدا كننده عضو، به عنوان صدقه ای جاریه، تا دنیا دنیاست، باقی و همیشه ساری می ماند.
در میان برخی از افراد و خانواده ها ، اما هنوز هستند آنانی که با این مسأله مشکل دارند و با حس یا تلقین این حس که ممکن است بیمار فقط در کما باشد و یا شانس دوباره ای برای برگشت به زندگی داشته باشد خود یا اطرافیان بیمار به کما رفته را دچار اضطراب می کنند و با پیشامد چنین فضایی، بسیاری از اهدای عضو عزیزشان، سرباز می زنند!! غافل از اینکه متخصصان علم پزشكی می گویند؛ مرگ مغزی درمان ندارد، اما با اهدای اعضای بدن فردی كه دچار مرگ مغزی شده، می توان به دیگر بیماران نیازمند عضو زندگی دوباره بخشید.
نکته مهم و جالب توجه این است که برای اهدای اعضای بدن هیچ محدودیت سنی وجود ندارد و این تصور که سن بالا باعث میشود اعضای بدن ما برای اهدا مناسب نباشند اساساً تصوری اشتباه و غیرکارشناسانه است.
تصمیمگیری در خصوص اهدای عضو بر اساس معیارهای پزشکی و بررسی سلامت عضو انجام میشود و ربطی به سن و سال فرد اهداکننده ندارد.چه خوب که با پیشرفت های پزشکی، به این باور و اطمینان و اعتماد برسیم و اجازه بدهیم که پزشکان تصمیم بگیرند اعضای بدن ما برای پیوند به فرد دیگر مناسب است یا نه. اما تصمیم به اهدای عضو یک مساله حساس و مهم برای اهدا کننده و خانواده های آنان است. ما می توانیم با فرهنگ سازی مداوم و گسترده، این تصمیم بسیار مهم و حیاتی را که از جمله زیباترین جلوه های ایثار و از خودگذشتگی است ، مدیریت و منتشر کنیم.
در چنین شرایطی از خاطر نبریم که وجود مجاری و امکاناتی که بتواند در طلایی ترین لحظات حیات یک بیمار منتظر برای پیوند عضو، این کار مهم و شگفت را انجام دهد، گاه بسیار مهم تر از اصل موضوع است، امری که حتماً می باید در خراسان جنوبی به آن توجه کرد و متأسفانه فقدان مرکزی برای اهدا و پیوند عضو باعث می شود در مواردی که فردی که دچار مرگ مغزی گردیده، حتما به مشهد و مراکز دیگر استانها اعزام شود؛ موضوعی که هم برای اهدای عضو چالش برانگیز است ( چرا که اعضای بدن برای اهدا شدن مدت زمان خاصی سالم هستند و پس از گذشت ساعت های متمادی، دیگر قابل استفاده و پیوند نیستند) و هم برای اهدا کننده و پیوند گیرنده و صد البته برای خانوادهها و عزیزانشان .
ما به عنوان اهالی رسانه، مردم عزیز و شریف و ایثارجو و ایثارگر و سخاوتمند خراسان جنوبی به عنوان قشر هدف این اقدام خیرخواهانه و بزرگ، مدیران سطوح عالی استان به عنوان تصمیم سازان و تصمیم گیران اجرایی، و مدیران و متخصصین حوزه های درمانی و پزشکی به عنوان فعالین زبردست و آگاه این حوزه و صد البته در صورت نیاز، خیرین همیشه در صحنه و گرانقدر سلامت، بیاییم دست به دست بدهیم و فرهنگ اهدای عضو را در استانی که به مهر و مهربانی زبانزد همه عالم است، نهادینه کنیم ، و با هرچه در توان و دست و ذهن و قلم و قدم هایمان داریم، گام های موثری برای نجات جان شریف انسانها برداریم.
نسرین کاری
انتهای پیام/ 107
برچسب ها :اهدای عضو ، صدقه جاریه
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0