صدای شکستن استخوان صنایع بلند است

به گزارش “پیام خاوران” اگر چه برخی مدیران واحدهای صنعتی برای بازگو کردن مشکلات و ضعف ها چراغ خاموش حرکت می کنند و بسیاری از مسائل را برای درگیر نشدن با حواشی آن، مطرح نمی کنند اما وقتی خبرنگار ما به سراغ برخی مدیران واحدهای صنعتی رفت تا جدا از زیر ذره بین گذاشتن ضعف ها و مشکلات شهرک صنعتی گزارشی از مشکلات تولید کنندگان داشته باشد زخم کهنه دل برخی از آنها سربازکرده و گلایه، اننقاد و پیشنهاداتی داشتند که در ادامه می خوانید.

برخی مدیران واحدهای صنعتی از مشکلاتی می گویند که مدت هاست قفل حل نشدن به آن بسته شده است. شهرک صنعتی مرکز استان در سال جهش تولید با مشکلاتی چون ضعف زیرساخت آب، برق، فاضلاب، مسیر دسترسی، اینترنت، آسفالت نامناسب معابر، ایمنی کم و … دست وپنجه نرم می کند و این ضعف ها سد راه تولید است.

گفته های فعالان حکایت از سختگیری های ادامه دار اداری، هزینه های سنگین برای تامین زیرساخت ها و … دارد. پیری و فرسودگی صنایع و پرداخت نشدن تسهیلات ارزان قیمت برای به روزرسانی و رونق تولید، چالشی است که واحدهای صنعتی با آن مواجه هستند و گویا تسهیلات رونق تولید هم چندان گره گشای مشکلاتشان نشده است.

زیرگذر نامناسب

این روزها نفس صنعت و صنعت گران خسته تر از گذشته و مشکلات متعدد، توان را از تولید کنندگان گرفته است. ورود به شهرک برای خودروهای سبک از زیرگذر میسر است اما تریلرها و کامیون های حمل بار باید از دور برگردان دورتر و در فاصله چند کیلومتری شهرک صنعتی برای ورود به این منطقه اقدام کنند. مسیر پر حادثه است و باریک. زیر گذر ورودی شهرک صنعتی هم چندان درخور چنین شهرکی نیست. عبور و مرور در شهرک بسیار است اما قفل تعطیلی هم بر در بعضی واحدها همچنان خودنمایی می کند. برخی، مدت هاست چراغ فعالیت را خاموش کرده و به خواب رفته اند. آن هایی هم که فعال هستند سال هاست مشکلات تولید امانشان را بریده است. گرد پیری و فرسودگی هم بر بسیاری از تجهیزات شان نشسته است و هر روز برای تعمیر یک دستگاه باید در صف قرار گیرند. هزینه های سرسام آور تولید کمر تولید کنندگان را شکسته است و خبری از فرش قرمز برای صنعت گر و سرمایه گذار نیست.

روشنایی نامناسب

در برخی معابر شهرک لامپ های روشنایی تیر برق شکسته است و گویا در شب سویی ندارد. در برخی از آن ها چاله ها خودنمایی می کند و کمتر نشان از علایم ترافیکی مانند خط کشی خیابان ها به چشم می آید. چراغ راهنما نیست و خطر تصادف بسیار است. برخی معابر هنوز خاکی است و با حرکت تریلرها گرد و خاک زیادی برپا می شود. سرزده وارد یک واحد صنعتی می شوم. نگهبان ما را به اتاق حسابدار کارخانه هدایت می کند. یکی از کارگران برای دریافت تسهیلات مراجعه کرده است که پس از راهنمایی و شنیدن سدهای راهش برمی گردد. مسئول حاضر شروع به گفت وگو می کند و از چالش های پیش رو می گوید. اگر چه مالیات هم دست و پاگیر است اما در مقابل دیگر مسائل و مشکلات کم رنگ تر است.

قوانین دست و پاگیر

به گفته «اکبری» توپ عمده مشکلات این واحد صنعتی در زمین تامین اجتماعی است. آن طور که وی اظهار می کند، برخی سازمان ها حل مسائل و درخواست ها را در صف بلند مدت کارهای اداری می گذارند در حالی که از دست دادن فرصت ها بار مالی سنگینی برای واحدهای صنعتی به دنبال دارد. به گفته وی در بسیاری موارد قوانین سختگیرانه اداری، دست و پاگیر صنایع می شود و از جمله این قوانین دست و پاگیر قوانین از کارافتادگی، مراحل درمانی کارگر، سختی کار و … است.

ضعف خدمات در شهرک

او به ضعف خدمات در شهرک صنعتی هم اشاره می کند و می گوید: برای اتصال به شبکه فاضلاب و تامین برق، مشکل اساسی وجود دارد و با این که به شبکه فاضلاب هنوز متصل نشده ایم ماهانه هزینه زیادی را برای این موضوع پرداخت می کنیم. همچنین روشنایی معابر شهرک کم است و برخی معابر نیز خاکی است و در پوشش اینترنت هم ضعف های بسیاری وجود دارد.

نبود تسهیلات ارزان قیمت برای کارگران

او سختگیری بانکی برای پرداخت تسهیلات را از دیگر مشکلات مطرح می کند و می افزاید: باید برای کارگران تسهیلات ویژه و خاص شرایط کاری آن ها در نظر گرفته شود. به گفته اکبری، پرداخت هزینه های آب، برق، مخابرات و … با آن که ضعف بسیار دارد اما برای واحدهای تولیدی سنگین است در حالی که در این شرایط سخت اقتصادی باید به واحدهای تولیدی کمک شود. او دیگر معضل سد راه تولید را نبود دسترسی به قطعات و تجهیزات مورد نیاز واحدهای صنعتی می داند و می گوید: برای تامین یک قطعه هزینه های سنگینی باید پرداخت شود در حالی که برای به روز رسانی تجهیزات هم تسهیلاتی پرداخت نمی شود.

تجهیزات فرسوده

بیشتر واحدهای صنعتی تجهیزاتشان فرسوده و نیازمند به روزرسانی است اما تسهیلات ارزان قیمت برای این کار در اختیار واحدها قرار نمی گیرد و برای آن که یک واحد سرپا بماند این اقدام یک نیاز ویژه است.

به گفته وی، تجهیزات واحد صنعتی مربوط به ۲۶ سال گذشته است و نوسازی این تجهیزات پیر جزو نیازهای اساسی است اما تسهیلاتی برای این کار در اختیار نیست و همچنین برای تامین مواد اولیه نیاز به کمک داریم. او سختگیری شرکت های تامین قطعات را هم یادآور می شود و می گوید: هزینه های حمل و نقل و مواد اولیه بسیار بالاست اما قیمت تولیدات ما مربوط به سه سال پیش است. او نرخ تسهیلات رونق تولید را بالا می داند و می گوید: همین تسهیلات را هم به هر واحد تولیدی نمی دهند و شرایط خاصی دارد.

مسیر ورودی نامناسب

مدیر داخلی دیگر واحد صنعتی شهرک هم در گفت وگو با خبرنگار ما گفت: هر چند بسیاری از مسائل را سانسور می کند، اما مشکل اساسی شهرک را مسیر ورودی آن و چالش های پیش آمده برای رانندگان تریلرهای حمل بار می داند و می گوید: مشکلات، بارها گفته شده است و اگر این معضل رفع شود قدم بزرگی برای توسعه این شهرک برداشته می شود. او ضعف زیرساخت های معابر داخل شهرک را دیگر چالش مطرح می کند و می افزاید: ایمنی و علایم ترافیکی معابر کم و سرعت گیرهای نامناسب بسیاری تعبیه شده است که می طلبد برای جانمایی درست اقدام شود.

نرخ بالای تسهیلات رونق تولید

او هم نرخ بالای تسهیلات رونق تولید را مطرح می کند و می گوید: برای توسعه خط تولید نیاز به نوسازی تجهیزات است چرا که حدود ۱۲ سال است با این دستگاه ها و تجهیزات فعالیت داریم و تسهیلاتی در این باره برای واحدهای صنعتی در اختیار نیست. به گفته وی این تجهیزات از خارج کشور تامین می شود و برخی شرکت های داخلی که مواد اولیه و تجهیزات را تامین می کنند نیز سختگیری و سنگ اندازی دارند.

اما «رمضانی» مدیر یک واحد صنعتی هم هر چند بی پرده سخن می گوید و مشکلات واحدهای صنعتی را در گود خبر می ریزد. اما گفتن مشکلات را بی فایده می داند و می افزاید: از ضعف ها و کمبودها بارها گفته شده است و هر بار وعده می دهند و خبری از عملیاتی شدن نیست.

رئیس کمیسیون صنعت اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی بیرجند هم با اشاره به وجود ۶۰۰ واحد تولیدی در شهرک‌های صنعتی استان گفت: بالغ بر ۵۰ درصد این واحدها علیرغم سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی که در آنها انجام شده، تعطیل است.

محمدعلی رمضانی افزود: برخی از این واحدهای تولیدی دچار بیکاری پنهان هستند لذا برای سرمایه در گردش نتوانسته‌اند پروانه تولید اخذ کنند و عمده واحدهای تولیدی تعطیل شده بارانداز واحدهای تولیدی خارج استان هستند و نقش انبار را بازی می‌کنند.وی گفت: آسیب‌شناسی علت تعطیلی این واحدها در سال ۱۳۹۷ توسط اتاق بازرگانی انجام و بایگانی شده لذا اکنون نیازمند به‌روز رسانی است.

وی موانع نظام بانکی را مشکل اساسی واحدهای تولیدی دانست و گفت: منابع تکلیفی نداریم، تسهیلات از منابع داخلی بانک‌ها نیز امسال پرداخت نمی‌شود لذا اکثر واحدهای تولیدی تسهیلاتی از قبل داشتند که سررسید آن را پرداخت کردند اما برای دریافت مجدد تسهیلات مشکل دارند.

رمضانی با تاکید بر اینکه تامین نقدینگی از مهمترین مشکلات فعلی واحدهای تولیدی استان است افزود: دستگاه‌های دولتی ادعا دارند که ۲۰ درصد از تسهیلات به بخش صنعت پرداخت شده اما برای ما نامشخص است.

وی با بیان اینکه اگر تسهیلاتی پرداخت شده به دو، سه شرکت بزرگ خصولتی بوده است گفت: از همین رو صنایع کوچک و متوسط سهمی از تسهیلاتی بانکی نداشته‌اند در حالی که اشتغال و ارزش افزوده آنها بیش از صنایع بزرگ است.

گزارش از اعظم انصاری

انتهای پیام/ ۱۰۴